Karanlık beni benden alıyor,
Sinsice bulaşıyor bana,
Kabus mu bu, neden korkuyorum,
Kim bu çirkin? Neden rüyamda?
Yaklaş diyor, durma yaklaş!
Bedenim, istemsizce yöneliyor ona,
Bu benim ben, nasıl çeker beni?
Bu benim ben, benim benliğim!
Sessizlikten doğdu da geldi ses,
Dalgalar şeklinde, yoğun mu yoğun!
Kulak verince anladım ki,
Oda benden bir parça.
Ben miydim, beni korkutan böyle?
Rüyalarımın musallatı.
Ben mi çektiriyordum kendime?
Bitmeyen gece azabını.
Kabullenmem! Bu ben olamam.
Işık saçmaktı tek derdim benim.
Nasıl kalbim kirlenir böyle!
Nasıl ben farkında olmam!
Kayıt Tarihi : 17.11.2013 21:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Işık saçmaktı tek derdim benim.
Nasıl kalbim kirlenir böyle!
Nasıl ben farkında olmam!
Guzel dortlukler, bir ic hesaplasma gibi oz elestiri ,final itibariyle daha da hos olmus...Tebrikler , saygilarimla. Suayip Resadoglu
Yüreğine emeğine sağlık....değerli çalışmanızı ve sizi içtenlikle kutlarım....Başarınız daim olsun....
Selam saygı sizedir ....
Bir çok rüyaların Aksi çıkarmış. Bence siz kendi kendinize iftira ediyorsunuz.
Rüya tabirinden anlamam ama duyduğum, Şeytan insanı vesveseye düşürmek için her kılığa girermiş. Şiiriniz okunması anlamında akıcı, bir mevzu anlatmak, KABUS olayını tanımlamak adına güzel tebrik ederim.
Selamlar Hayırlı akşamlar
TÜM YORUMLAR (5)