Sensizliğe mahkumdu yürek,
Ve...
Dayanmalıydı,Alışmalıydı,
Güzelliğini,paylaşmalıydı,
Oysa....
Ayrılığı yazan kaleminden,
Kan damlıyordu kan,
Her damlası yüreğe akan! ..
Ve....
Yaşamalıydı hasreti,
İçmeliydi duman,duman,
Dünyası toz,duman! ...
Oysa...
Kabullenmesi zordu,
Hasreti bitirmek için,
Azraili soruyordu! ....
Ve...
Ölüme koşuyordu! ....
Kayıt Tarihi : 21.5.2007 01:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!