Karışık Duygular Şiiri - Poyraz Mert

KARIŞIK DUYGULAR

Öyle özledim ki seni Ankara
Hasretinden, gecenin bu vakti yüreğime derin bir sızı çöktü.
Ağlamaklı bir hal aldı gözlerim
Bedenimi bir üşüme sardı
Sersemledim sanki
Duygularım savruldu
Zihnimde.
Bir bulanıklık düştü düşlerime.
Kulaklarım da bir çınlama.
Neredeyim ben? Bu sesler ne?
Polis sirenleri niye çalıyor ?
Telsiz den geçen bu anonslar neden?
Yerde yatan kim ?
Niye çığlık çığlığa insanlar?
Alkışlar kimin için?
Ya sevdiklerim, onlar nerede ?
Hani kahvede ki okey taşlarının sesi,
Saklanbaç oynayan çocuklar
Bağrışlar, çağrışlar
Nerede?
Ben ben neredeyim.
Anne ! duyuyormusun
beni ?
Bu gece gökyüzünde yıldızlar var.
Birazda Ayaz .
FAKAT yetmiyor.
Ankara gibi değil
işte.
İliklerime kadar üşümüyorum.
Sevemiyorum.
Korkuyorum Anne!
Tekrar tekrar yetim kalmaktan.
Uyuduğum uykudan uyanmaktan .
Çalan telefondan.
Odamda gezinen gölgelerden korkuyorum Anne.
Gittiğim yerden Vakitlice dönememekten.
Ankaraya sımsıkı sarılamamaktan.
Oda ne?
Pencerede bir gürültü var.
Cesaretimi toplayıp kalksam mı ?
Yüzleşsem mi ? Geçmişimle.
Yada yorganı üzerime çekip saklansam mı bir korkak gibi?
Nasılsın sevgilim?
Sende karıştın mı çoluk cocuğa
Alıştın mı bensiz olmaya
Beni hatırlamadan yatmaya.
Uykuya dalmaya
Alıştın mı bensiz Ankaraya.
Kim kırdı oyuncakları mı?
Kim çaldı hayatı mı?
Kim ayrı koydu benden sevdaları mı?
Aşkı mı, Ankarayı.

Poyraz Mert