Karış verdim Türksüzlüğe Şiiri - Zafer Ateş

Yorgunum, islamcı bir patronun emrinde çalışıyorken mesaiye bırakılmış gibi
Umutsuzum, komünizm yalanlarına inanmış tok yatan diktatörlere tapar gibi
Yalnızım islamcı patrondan maaşımı alamazken
Açım altın sıçan diktatörlere taparken
Türkmüşüm konu ölüm olunca;
Yalnızlıkla bağım yokmuş, seçim vakti çatınca
Bir devletim varmış vergi zamında öğrendim.
Kırgınım, bozitlerden kazık yemişçesine
Yanıldığıma inanmışım, kazıktan sonra sol’un kahkahasına dinlercesine
Milli damar var imiş, belediyelere personel alınırken
Sosyal belediyecilik var imiş, belediyelere terörist ararken
Öğrendim milli olmadığımdan; terörist olmadığımdan özel sektördeymişim
Sahi ben Türkmüşüm, araplar efendilerinden pek iyi almak için kurban seçilirken
Enver’im teşkilatım yok
Enver’im abdülhamidim çok
Türküm, Nemrut Mustafa eksilmiyor başımdan
Ama eğiliyor başım, boynum ayrılmıyor başımdan
Boğamıyor hiçbir ip beni, bastıramıyor hiçbir istibdat beni
Enver’im ben Hürriyete aşığım
Kamal’im ben her an Türklüğümle övünçlüyüm.
Bulur elbet bir Talat, kurulur teşkilat, yıkılır istibdat
Örterim cumhuriyetin ayıbını, İzin vermem ecelleriyle sıcak yatakta ölmelerine
Zafer, zafer benimdir.
Devrilecek abdülhamidler, gene yolunu tutacak itler.
Türk’üm, yalnız kalsam da Türküm
Türküm ve kinliyim
Türküm ve kimlikliyim.
Türküm ve düşmanım.