Karıncalar Ve Kırlangıçlar

Bir sabah işte! ...sıradan / Hem de akşamdan kalma.
Gece boyu içen / İçtikçe sarhoş olan
Deniz’di aslında. / Sen değil.!
En demli yerinde yalnızlığının,
Buzsuz kalmış olmalı ki Rakın / Karıncalara sardın.
Uzandın gölgelere / sarılamadın.
Yüzsüzdü ve bedensiz
Karınca yuvalarındaki kadın.

Akşam sefalarından renklerini istedin değil mi?
Tabii ki.... / Vermediler.
Çengele takmıştın sırayla
Seni beklemedeydi çiğ etler. Ama; el ettin / Gelmediler.
Sonra......Noktalar vardı... ve de virgüller.
Bir de soru işaretleri ile ünlemler.
Sen çizdikçe..... onlar direndiler.
Yoğurmana rağmen/ Şekillenmediler.

Son duraktı yatağın.o da yüreksizdi çoktan.
Ve o kahrolası yastık / Kehkeşan’ın değildi artık.
Ezeliydi kasılmaların. ama / Yine de kızdın;
Deniz börülcesine özendi diye kasıkların.
Üstelik; kesip attığın tırnakları
Yemedeydi karıncaların.

Şimdilerde; akşamdan kalma bir sabahın gölgesinde
Mağrur ve emekli bir dalgıç gibi
Zıpkını kanatıyorsun gözlerinde.
Oysa; sana rağmen, ./ Yine de, yırtılmada bütün ağların.
Eğer; dalgaların köpürmezse kumsalında, düşteki Ada’ların;
Korkarım, korkarım ki / kaçırmış olacaksın
“Göç anı”nı Kırlangıçların.