Sabrımın surları yıkılmıştı, savunmasız andaydım.
İnsandan duvarlar üzerime yıkılmıştı, enkaz altındaydım.
Ve ben çaresizdim çarelerin içinde.
Ve ben yalnızdım şehrin en işlek caddesinde.
Ve ben rotasız bir gemiydim, duygularım kaptandı,
Karışık bir adamdı, ten rengi hasretti.
Aradığı uzaktaydı, imkansızlıktaydı, aslında yoktu.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta