tanrının yalnızlığını bizim, ölü bedenlerimiz gideriyordu böylece, kendini unutuyordu bitmek bilmeyen savaştı, evrimin kaçınılmazı durmadan, savaştı insanlığın yenileceği hey insan, göz yarat, kan yarat!... sen daha çok eksiksin!... ölümü de yen kendini de yen!.. çünkü; kendinle hala savaş halindesin sen!... manyak jigolo çocuğudur bütün yaşanANlar!...gibi karmaşık hüzünlerin resmiydi bu!... yalnızlığımız en sonunda, bitecek olan hayallerimiz gelmeyecek, sandığımız bir şey kaçınılmazlık en sonunda, karıncalar güzel vücudumuzu yedi!...
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta