karıncalar o güzel vücudumuzu yedi!... kalmadı o güzel vücud!... öldük!... teker teker gitti!... ellerimiz, kollarımız kemik parçaları olarak kaldık ve işte tüm insanlığın sonu buydu!.. ölüm!... ölümsüzlüğü yakalayamadı o' duvarlar!... kahrediciydi!... belki de ölmek gereklidir!... bilinmez
bilinmezler aldı bizi bilinmezler!... ölüme karşı savaşmadık bizler hep öldük öldük, öldük, öldük!... not, ölümün yenilmezliğidir efenim!...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta