Karıncalama Şiiri - Zeynep Uzunbay

halının üstündeki karıncayım
belki biliyorumdur yolumu

odaları dolaştım
kitap aldım bıraktım
ay bu akşam zor doğdu
çatlayacaktım
girdim çıkamadım
çıktım giremedim
ben iflah olmam dedim sevgilime
söz vermiştim oysa
nankörlük etmeyecektim
belki biliyorumdur yolumu

nane likörü içtim
buzdolabını açtım kapadım
buz gezdirdim alnımda
mermere limon damlattım
çişim gelmedi işedim yine de
mahsus öksürdüm
musluğu açtım suya baktım
ağladım da mı yıkadım yüzümü
yüzümü yıkarken mi ağladım
belki biliyorumdur yolumu

hiç inanmadım hiiiç…
inansam karınca yuvasına sığardım