Karıncadan dörtlükler (cinaslı)

(ı)
Tevekkül

Rüzgâr aldı savurdu, düştü kara, karınca
Yağan tipi iyice, onu kara karınca
Dünyası kararınca, karınca kararınca
“Her işte bir hayır var” dedi, kara karınca.

(ıı)
Karıncanın Sırrı

Bütün ordu buz kesti, karınca yakarınca.
Süleyman mırıldandı “bu ne sır? Ya karınca.
Kara taş üstünde de kullarını görür Rabb,
Süleyman Hakk’ın kulu, şüphesiz, ya karınca?

(ııı)
Fil İle Karınca

Koca file haykırdı! Bir küçücük karınca
“Kardeş olmamız şart mı illaki de karınca,
Halkiyette kardeşiz, bir hamurdan halk olduk,
Tekrar bir olacağız, ecel bizi karınca”