Bir karınca yuvasının başında oturmuş karıncaları seyrediyordum.
Güneşli bir gün açık bir yokluk vardı havada.
Merakım vardı karıncalara.
Ölü bir zamanımda işim gücümle yokluğa karışmıştım.
Bir nevi tatildeydim.
Bir nevi dünyayı kendi haline bırakmıştım.
Yalın ruhumla geziyordum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta