Karınca Kışları

KARINCA KIŞLARI
Islığını bakışlarında
Taşıyan karıncalar.
Omzunu diken çınarların
Gölgelerinde uzar upuzun.

Kırılır içimde buz sesleri
Uzun yağmurlarda
Bir gazelin üstünde ağlar
Kıvrılan pencereden
Güneşin soluğunu
Toplar,
En kıvranan ağırlığından.
Yıllanan tadı dilinde .

Antenlerinin yamacında
Soluyamayan bir dua
Gömülür petunyaların dibine.
Hiç durmayan kışlarını
Yalnızlığın memelerinden sağarak
Çoğaltır en çok.

İçimde ufalan
Kökleri mavi kadar düşlerime
Karıncadan bir diken batar.
Alnımdan bir öpücükle
Ayaklarına kapaklanan
Sabahın en akını
Dudaklarıyla ısıtan güneş
Bir bakraç göç
Bir bakraç firak
Ardında bırakarak
Karınca katarlarından
Mor petunyalardan
Dökülür
Kederle örülen yollara.
Süheyla Altinkaya Turan