Karınca,kararınca... Şiiri - İsmail Güçtaş

Karınca,
Karınca,kararınca...
Dünyanın işi bitmez,
Yorma kendin karınca,
Çalış,çabala sonra,
Yol menzile varınca,
Can kuşun havalanıp,
Gözlerin kararınca,
Ne kalacak elinde,
Taşıdığından bunca...
Dünyalığın tamam da,
Ahiretlik olunca,
Defterlerin açılıp,
Melekler amellerin,
Harmanlayıp,karınca.
Gühahından sevabın,
Tutup da çıkarınca,
Ömür sermayesini,
Ne'ttiğin sorulunca,
Söyle, var mı cevabın?

O halde ne yapmalı,
Ağustos böceğinin,
Gittiği yol da yanlış,
Fakat unutmamalı:
Dört mevsimden biri kış,

Öyleyse bak karınca,
İki dünya için de,
Çalışmalıdır insan,
Karınca,kararınca...