Ne yazık ki her karınca taşımıyor kararınca,
Ona yeten on buğdayken, o topluyor yüzler adet!
Yaz girerken başlar işe, yani buğday sararınca,
Hiç bıkmadan yığar eve, ömrü olsa ebed müddet!
Hırs bürümüş gözlerini, tehlikeyi görmez kat’a!
Yol üstünde döner, durur ne risk bilir nede hata,
Ezilince erer aklı, elzem olan hakikate!
Geri vermez hayatını, ne tamahı ne geç hiddet!
Arı uçar baş üstünde, layık kılmış mevla onu,
İlham verir rabbi ona, hak ediyor çünkü onu!
Haktan alıp halka verir, derç etse de o bir tonu,
Fedakârlık yapar bize, uygulanmaz ona şiddet!
Kul olmalı arı misal, öğrenmeli feragati,
Sarılmalı müşfikliğe, olmamalı asla katı.
Yoksa ezer kader onu, örnek ise ona batı!
Sonu döner karıncaya, belki olur ondanda bet!
Cihat ŞAHİN
09.08.2009-İZMİR
Kayıt Tarihi : 9.8.2009 19:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!