Karınca Kaleleri Şiiri - Mavi Nihani

Bilge...
Hani okul yollarında beraber
Hayatı bazen
Bazen de anlamsızlıklarını konuşuruz...
Derken bir karınca yuvası zeminde
Üstünde beşerin ayak izleri
Işığı kapanmış küçücük kendi gökyüzünde
Onu yok sayan
Onu hakir gören
Kim bilir
Hangi vicdansızın bencil düşleri...

Gözlerin acı içinde solduğunda
İşte buydu anlatmaya çalıştığım sana kızım
Merhamet yüreklerde son damla
Yaşamak; kapkaranlık bu evrende
Hiç bitmeyen
Sonsuz kavga...

Biz varız ya baba!
Bakıyoruz hayatın gözlerine dimdik.
Görüyoruz ayaklar altına alınmış alemleri.
Kim bozarsa bozsun
Avuçlarımıza sığdığı kadar gücümüzle
Yeniden yapalım
küçük küçük
Karınca kaleleri...