Karınca İle Başlayan İyilik Zinciri Şiir ...

Çocuktum, iyiliğin tanımını bilmeden onunla tanışmıştım. O küçük yaşların verdiği muzurluklardan yorgun düşmüş, evin kapısına doğru yol almıştım. Karınca ve ben aynı kaldırımda, farklı telaşlar içinde ilerliyorduk. Karınca rızkının, bense evi çoktan unutmuş onun peşine düşmüştüm. Karıncadan hallice büyük bir ekmek kırıntısı ve kırıntıyı taşıyacağına inanmış cesur bir hayvanın mücadelesi beni şaşkına çevirmişti. Tabii henüz karıncaların, kendi ağırlığının kırk katı fazlasını taşıyabilecek özellikte yaratıldıklarını öğrenecek kadar büyümemiştim.
Daha önce hiç tatmadığım bir heyecan ve merakla kırıntıyı bölmek için eğildim. Minik ellerimle, itinayla ekmek kırıntısını en küçük parçalarına kadar ayırdım. Bir yandan da karıncayı kaybetmemek için, büyük bir titizlilikle onu orada tutmaya çalışıyordum. O ekmek, bugün onun sofrasında olacaktı, kararlıydım... Karınca beni fazla bekletmeden kırıntıyı kaldırmaya başlamıştı. Kırıntıyı kolaylıkla sırtlayıp, yuvasına doğru yol almıştı. O an gözlerimde ki ışığın artışını ve yüreğimde hissettiğim sevinci görmeliydiniz...
İşte o gün iyiliğin en saf ve en çıkarsız hali ile tanışmıştım. O gün karıncadan hiçbir karşılık beklemeden yapmıştım bunu ve iyilik zincirinin ilk halkasını takmıştım bileğime. İşte iyilik bu kadar basitti ve tüm iyilikler küçümsenemeyecek kadar büyüktü. Belki de iyiliği en basit hali ile düşünürsek, bu zinciri çok daha kolay ve hızlı yollarla büyütebiliriz. Ufak bir tebessüm, dilden düşen bir selam, Yoldaki taşı, bir başkasının ayağına takılır da canı yanar endişesi ile kenara kaldırmak, dostunun hüznünü, kederini paylaşıp yükünü hafifletmek, komşuya tatlıdan bir tabak gönderip, seni de unutmadım aklımdasın demek, yada bir iyiliğe vesile olabilmek... Yeter ki biz iyi bir insan olabilmeyi seçelim ve iyiliği çıkarsız olarak hayatımızla bütünleştirelim. Biz iyiliği yaydıktan sonra istemesek de hayat bizi bu zincirin içine çekecektir. Beklemediğimiz bir gün, omzumuzda beliren bir el, çıkmazda olduğumuz bir soruna gelen o beklenmedik çözüm, tam düşecekken uzatılan el, bize o iyiliklerimizin mükafatı olacaktır...