Karınca ile Ağustos böceği masalında,
Yıllarca kandırıldık,
Yada kandırılmış duygularla yaşadık.
...
Hani, karınca yaz boyu çalışmış,
Diğeri ise, yan gelip yatmış,
Keman çalmış.
Derken kış gelmiş çatmış.
Karınca tok olarak yatarken,
Diğeri donmuş,
Üstelik aç kalmış.
Belki yardımda bulunur diye,
Kalkıp,
Karıncanın kapısını çalmış.
Karınca kendinden büyük konuşup,
''Ben çalıştım, sen keman çaldın.
Şimdi tok olan benim,
Sen ise aç kaldın...''
...
Böyle ise bu işin kuralı,
Hiç ağustos böceği kalmazdı.
Yok değilse eğer.
Karıncalar,
Bu kadar aç gözlü olmazdı.
Kayıt Tarihi : 2.8.2002 23:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!