Midemi yakıp giden ayyaşlığıma
pirinç taneleri attım,
bana ulaşamayan taneler
karıncalara yetişiyor,
şimdi yaşamın bir ucundan onlar
diğer ucundan ben tutmuşum,
yaşama sevdamız
bir pirinç tanesi şimdi
ve
karıncalara yoldaş seslenişlerle
düşüyor
usulca yüreğe....
Kayıt Tarihi : 20.7.2010 21:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!