Karınca Davul Çalınca

Beyazlar kap kara oldu,
Karalarsa hepten kara.
Herşey kökünden değişti:
Bu bir acaip mahzara....

Kuzu ile kurt arkadaş(!)
İnsanlar insanı yiyor!
Karınca davuL çalınca:
Sürüngenler hep oynuyor.

Topraklar hep çatlamışlar,
Hasret bakıyorlar suya.
Az daha sık sen dışını:
Bak koşuyor kaplumbağa.

Köydeki nineler bile,
Terk eylediler lirayı.
Çözen biri çıkamadı:
Bu kareli bulmacayı.

Yağan yağmur ıslatmıyor,
Bizim köydeki toprağı.
Günüşle beraber geldi:
Kar, soğuk vede kırağı.

Arılar küsmüş çiçeğe:
Çiçekten bal yapmıyorlar.
Örümceğin ağ evini,
Sivrisinekler bozuyor.

Hayattaki insanlar:
İmrenirler ölülere.
Bizleri kimler getirdi:
Bilememki bu günlere.