Karınca Cenazesi Şiiri - Zafer Altuntaş

Bir karınca sürüsü
Yol alıyor mezarlığa
Sırtlarında buğday yerine
İnsan terki bir cenaze Ve sürünün önünde
İmanı tam yüreği yarım
İmam bir karınca

Ayak seslerinde tekbir
Bir ağıt
Bir nur bahçesi yol
Salavatlar cümbüş halinde
Karmaşık ölü
Sarmaşık karıncalar
En gereğinden bu ayin
Hep ırkına düşman yaratıklar

Kol kola artık
Yakan ölüm
Ve korkutan hayat
Nasip değilmiş bu
Nasibe giden dirilerin
Kısmet yakan ölülerinden

Kefen üzerinde izleri bereketin
Açmış güller
Açılmış sürgünler
Yardan bir ses yok
Meczub artık gönül
Gidiyor karıncalar
Hasret mi bu
Yoksa haşa Yaradandan

Helal sürüsü
Kapısında artık mezarlığın
Adımlar hızlı
Adımlar çalışkan
Ne çare vicdan
Ağlayan gelin bu
Değil mi ağlatan düğün

Ve sonunda
Masum kürek uçları
Değiyor varolacak manzaraya
Bir göz belki cennete
Belki bir göz cehenneme
Et kokusu bir yer
Bir yer har
Kuyu kaynıyor korkuyor yar
Gül kokusu bir yer
Bir yer bahar
Kuyu Yusuf kokuyor
Rahatlıyor yar
Bir cemre düşüyor toprağa
Ve artık
Ölüme gülümsüyor karıncalar
Zafer Altuntaş