Karınca Ağacı Sokağı Şiiri - Ayşe Uçar

kınalı günlerin fecrinde usul usul çalınan o mâhur beste
geceyse yeni uyanmış tedirgin ayaklarında kırılgan öfke
tek tek kristal yıldızları göğe serperken
sessiz sessiz ıhlamakta

limon kokusuyla yıkanan elimden düşen peymâne-şiken
ah! içi gevrek yaralı dünler
geçip giderken nasıl da dokunuyorsunuz
üzgün kalplere

küpeştesi kırılmış dünyanın
ah! usulsüz düzeni

derin uykuların ayak bağı zorba gaflet
gökyüzünde nefesi daralan bulutların köpüren azılı öfkesi
yeryüzündeki karınca ağacının altını oyan sokağın paslı kirliliği
her yerde rengi atmış aymazlık ve medeniyetsiz kılçık
al gülüm ver gülüm çıkar savaşları

hey! gidinin hey!
istilacı saldırgan dünyası

tohumu habasetle filizlenmiş ey! fütursuz zamane
öfke kin kusan nefesinden yeryüzüne
kötülük çiselemekten
yorulmadın mı ?

günâhkar zebaniler
kükremiş aslan kılığında horon tepen eli kanlı caniler
sayenizde ölüm her daim volta atıyor dirençsiz yaşamların alnında
gölgeler ve dahi şeytani zamanın karanlık bulutsuz göğü
kötülüğün sarayını inşa edip ruhsuz kimlikleri
şaha kaldıran ey!

kirpiğimin ince çalılığındaki ah! o sızılı kamber
kanadı kurşun kalbi yırtık melül zaman ey!
ruhumun kıyısında dolaşan
yolunu kaybeden
ah! nazlı nalan

kanmıyor kalbim artık iyilik adında yatan kötülüğe

ah! kurak mevsimlerin arzulanan taze bezelye kokusu
toprağı eşeleyen içi kuru savsak solucanlar
sizin kadar kıymet bilemedi
var oluşun kutsalını
insansı şeytanlar

kökü kopuk zihni dağınık zamane ey!
soğuk kentlerin zehirli ağzından savrulan ah! fabrika atıkları
rengi sarı bulutlardan dilsiz ağızsız canlara
eli kolu kem saçan ey!

paslı kaldırımların o ürkek küflü yüzü
gördünüz mü nasıl çürüyor yavaş yavaş dünya
içi fosil kokan ruhlarla

ıssız pencere altlarında
sokakların ve bezgin ruhların dizi dolaşık
dişi çürük berduş ayakları

karınca ağacı sokağında her gün buzdan bir suskunluk
kuşlar neden neşesini kaybetti
hiç soran yok

1.11.202508:00