Karınca Şiiri - Esfeli Safilîn

Rüzgâr penceremden izinsiz odama sızar
Tül raksa tutulmuş ruhum bir köşede mezarımı kazar
Aydınlık çekildi gözlerimde dipsiz gizemlere gömüldü
Vicdanım münker-nekir ve ruhum mum misali söndü
Karanlık ruhumu koparıp aldı devretti beni yıldızlar
Dakikalarım bir ömür kemirdi beni yalanlar
Çekilmez dünyada şükürler olsunki bu kahır fani
Bucaksız bir hayal ortasında büzüldüm,dostlar hani
Yalnızlığıma tesellim odamdaki bir kaç eşyamın gölgesi
Ve sükûtla muhabbetime suretin giysisi
Bırakmayın ellerimi bırakmayın karanlıklar
Karanlık evreni santim santim kaplamış zar
Yine satırlar içinde kayboldum sanki çıkılmaz dehliz
Loş bir ışık odamda sükûnetten iz
Bir köşesinde odamın gölgemi kemirir karınca
Karanlık ruhumla gönlümü bağlayan kanca...