Karınca Şiiri - Gülayşe Delen

Öbek öbek ince kumdan tümsekler yapmışlar.
Gözlerimi alamadım başladım izlemeye;
Ordular gibi dizilmişler, komutanları belli değil,
Hepsi birbirinize benziyor, ikiz kardeşler gibi…

Rabbim onları özenle öyle güzel yaratmış.
Kimi büyük kimi küçük, hedefleri aynı.
Ne hikmetse başları yerde ararlar yemlerini orda burada.
Biri ekmek parçasına, diğeri yaprak, öbürü çekirdeğe…
Taşıyamazlarsa birleşirler üç beş olurlar…

Yenilmek yok!
Yola devam!
Sonuna kadar sonsuza kadar…

Atalarımızdan dedelerimizden süre gelen,
Karınca gibi çalış, sende erersin rahata.
Kimi sinemalarda, dergilerde, tiyatroda artık her yerde,
Ağustos böceği ile karınca, atom karınca,
Bitmez onların hikayesi, çocukların dünyasında...

Örnek almalıyız onları hayatımızın her perdesinde.
Çalışmalıyız, üretmeliyiz hiç durmadan.
Kışımızı yazımızı, baharımızı hiçe saymadan.
Birlikte el ele yürümeliyiz, gülümseyerek.
Paylaşmalıyız çoğalarak sımsıcak sevgimizi…

Gül 02.08.2007