Karınca Şiiri - Maruf Özülkü

Başında bir dert mi var durmaz yılmaz karınca
Azmi cürmünden büyük yürür tam kararınca

Nefse tek tane yeter durmaz taşır yuvaya
Kendini çoktan aşmış vefakârdır karınca

Çalışır terler yazın kanmaz güzel havaya
Güz vakti maaile sefakârdır karınca

Taze yaprağı tutup der kes parçala taşı
Acelesi her zaman ağzı bardır karınca

Ganimettir yeryüzü toplar kuruyu yaşı
Erken tedbir almayan akla şaşar karınca

Farketmez eş dost içre sıranın sonu başı
Ermiş dervişler gibi sırlı yaşar karınca

Bir gözü yükündedir bir gözü önündedir
Elli kez çevrilse de yolu aşar karınca

Ertelemez işini tam günü günündedir
Ölürse kanı akmaz zora koşar karınca

Tek başına yürümez gözü aşk yönündedir
Payına ne düştüyse çeker coşar karınca

Hırs etse çürütecek sapını samanını
Toprak gözüne yığar bazen şoşar karınca

Rızıksa sofralara döker heyecanını
Ameledir amele elin açmaz karınca

Yerin üstü temaşa yerin altı matbaha
Meali esrarengiz öyle saçmaz karınca

Sırrı saklar canana oyalanmaz izaha
Karınca gibi yaşar uçmaz kaçmaz karınca

Arif bu işe şaştı elini açtı Şaha
Gayret duası etti "amin" dedi karınca