lanetli bir gemiydim
her limanda bir cüzamlı beklerdi beni
başımda bin bir hayalet
sevgilim ölü tekne
kırık omurgasıyla uzanırdı kumsalda
ben ona korsan masalları anlatırdım
o bana yağmalanmış bedenini
üzülürdüm o zaman
üşüyen bir çocuk eliyle
arteneden indirip yelkenimi
çekerdim üstüme
lanetli bir gemiydi
soylu bir dragon gibi
yanımda dünya güzeli filikalar yok
boynumda yağlı halat
sırtımda boş şarap fıçıları
şimdi oturmuşum kayalara
önümden sessizce geçiyor hayat
Kayıt Tarihi : 5.9.2002 03:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu şiiri okurken içime büyük bir terkedilmişlik ve yalnızlık duygusu doluyor. haketmediğimi düşünüyorum bazen ama bu serzeniş, terkedilmişlik duygusunun yanında kaybolup gidiyor. önemsizleşiyor. hep kızıl kara bir sahil görüyorum. aynı renkte dalgalar sahile vuruyor ama derin mavi rengini de alıp gitmiş sesleri. bir yokluk hakim etrafa. gök yok, yer yok, ben yokum... herşey var ama yerinde değil. ve ben kucağımda kendimle oturuyorum, kendimi paylaşıyorum. terkedilmişliğimi derinden hissederek. üzgünüm...
bir beş yada on sene sonra bu şiiri yine okusam ne hissederdim?
şimdi bu kadar güzel kelimeyi biraraya getiren şaire teşekkür ederim. şiir ruhuma işledi.
TÜM YORUMLAR (5)