gelir kırka kar olur, alnına
değince ezilir beyaz kanatları meleğin, derken
gözlerini kısıp bakar kastı canına, belki
sevmek için geç susmak için çok erken…
yağar kar gözlerinde sıcak, yalnızlık
sonsuza düşer köprüden, elini
uzatır ilk kez tutunmak ister yaşamaya, bir ıslık
ömrüne sarılır bitmeyen karanlık
sessizlik çığlık eyler dilini
duymak istemeyenlerin sağırlığı anlık …
bir başka gelir bu kar
minik ellerine küçük kızın, örtüsü
olur kimsesizliğinin,
çiçeği elbisesinin,
sesi gelir uzaklardan melek annesinin
bir örtü gibi çeker üstüne geceyi içi ısınır, en derin
uykuya dalar, donmuş derler
bir anlam veremezler
gülmesine gözlerinin…
Kayıt Tarihi : 7.1.2015 15:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gazetelerde bir haber minik kız donarak öldü... Halbuki paylaşacak sıcaklığımız yok muydu? Yine İstanbul'da evsiz bir kadın köprüden atladı... Birden fazla evi olan kaç insanımız var dersiniz...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!