karıma Prangalandığım günün akşamında

benim güzelliğim
öğrencisiz öğretmen
okulsuz çocuk
gecelere gizli
acılardan ders alan
hükümete veren
açık yeşil memleket
otuz iki virajlarda
otuz üç zikir dolaşan
kendimi kanıyorum
iki gece bir gündüz
dümdüz bir insan olarak

senin çirkinliğin
yeryüzünün güzelliğine denk
güzelliğin anlam aşırı ütopya

sen benim bildiklerimsin
bir öyküde anlatıyorum seni
kitapsız ve müfredatsız
tanıdıkça tanıyorum
kurşun geçirmez yanlarını
kurşun geçirir baharları yaşadıkça
kendime güvenimi yitiriyorum
kendine güven duyuyorum

sen benim renklendiremediğim
kanatlı meleğim
seni “İlahi Komedya”yı
anlatır gibi anlatıyorum
dante duysa kıskanır
biliyorum

24 Ağustos 95
Erzurum