Karıma Şiiri - Mehmet Ali Bozgeyik

Artık çocuklar ağlamıyor
Sessizliğimin arka bahçesinde
Güle oynaya resim çiziyorlar
Dört renk,kuşe kağıt
Sen varsın her karesinde

Üzmüyor akşamın kırıcı soğuğu
Şehrin hengamesi,umursamazlığı
Şiir kapımı vurup gitti derken
Geldi penceremden içeri
Senin gülen yüzünle çok geçmeden

Sevmek unutmak geçmişin kötü izlerini
Şimdi daha çok biliyorum
İnsanı küçülten geçmiş savaşlardan kaçması değil
Önündeki savaşlara hazır olmaması
Sevgin kadar geniş olmayı diliyorum

Evde sesin olsun diliyorum
Ocağın üstündeki piliçte
Sıcak yatağımda ve banyo küvetinde
Alışverişte kızıp evde barışmak istiyorum bir de
Sevişmek ağustos sıcağı fıstıkların gölgesinde.
Senin en büyük meziyetin beni sevmek
Seni mutlu görmek ve yazıya dökmek benim de.