Karıma Şiiri - Fatih Bacak

Senden sonra
Hala ne bekliyor pencere kenarında
İhtiyar gözlerim
Vefasız oğlanı mı
Hayırsız kızı mı
İnan ki bilmiyorum
Of… Ne zormuş bu yaşta ayrılık
Oysa seninle bir kez olsun bile darılmamıştık
Hep derdin bizi ancak ölüm ayırır diye
Hiç aklıma gelmezdi senin benden önce öleceğin
Şimdi yaşamakla ölmek arası bir şey çektiğim
Ara sıra menekşelerine su veriyorum
Bazen de ağlıyorum onlarla
Şaşırdın değil mi
Evet ağlıyorum
Eğilmez başımsa kırıldı çoktan

Bıraktığın her şey yerli yerinde
Çekmecenin üstünde tarağın
Aynada hep gülen yüzün
Kahkahan mutfaktan geliyor
Gözlerin gözlerimden silinmiyor
Geçen ayak üstü bir uğradı İhsan
Üzülme diyor alışırsın
Neye alışacağım ben
Sensizliğe mi
Yalnızlığa mı
Suskunluğa mı
Şaşırdım kaldım
O şaşmaz aklım, uçtu gitti çoktan

Her sabah kuşların uğruyordu
Usulca vuruyorlardı cama
Onlarda anladı yokluğunu
Gelmiyorlar kaç gündür
Onlarda yalnız bıraktı beni büsbütün
Şehirde yağmurla baharın dansı var her akşam
Benim kederimin sıcağı yetiyor
Akşamlarımı dağlamaya
Hani her sabah bir sıcak pide
Bir gazete alır
Okudukça haberleri
Düzelmeli bu memleket derdim
Şevkle anlatırdım sana hayallerimi
Sende delisin derdin
O deli adam uslandı çoktan

Of… Bu yaşta ne kadar zormuş ayrılık
Hele düşünmek uzaklara bakıp derin derin
İhtiyar gözlerimin pencere kenarlarında tuttuğu
Gelmeyeceklerin değil senin hayalin
Hiç aklıma gelmezdi benden önce öleceğin
Beni hiç sorma
Belki milyon kere öldüm milyon kere dirildim
Hiç göstermezsin diyordun hasretini
Varsa yoksa hayallerin
Şimdi senin hayalin en büyük hasretim
Çekilmez bir adamdım kabul
Çektin beni
Ama senden sonra
O çekilmez adamda öldü çoktan