Karım Şiiri - Esat Erbil

Karıcığım
Ellerin elimde iyken ne mutlu
Yaşam... Sürdürdük
Yüzlerce mektup
Beyaz güverçinler kanadında
Bana gönderdin.
Şimdi o, mektupleri
Yalnız tek başıma
Okuyorum:
((Sen yanmazsan... Ben yanmazsam
Karanlığı... Kimler boğar?)) .
Ardımızdan gelenleri
Düşünelim
Aydın bir gün doğacaktır
Gel dönelim hep beraber
Eski yaşamımıza
Haydı koş bana
Geç kalmadan
Neredesin... Bulamıyorum seni
Ayaklarım... ardımca gelemiyor
Arıyorum...
Bulamıyorum...
Koyma
Özlem
Beni öldürsün
Seni beklemekten!