Karikatürleşen Düşler

Dillerindirmeden,
Elim ayağıma dolanmadan
Öfkem bedenimi sarmadan zifirisinde gecenin
Tan yerinde bekleyip bekletmeden aşkı
Ceplerime mermiler yerine çakıl taşları doldurarak
Üzerime aşklar kuşanarak bir çift söz söylemek istiyorum!
Şimdi bu köyden bozma şehirde
Toroslarda soğuğu,çukurovada hasatı kımıldatan derdim
Niyedir kucaklasın herkesi
Torna tezgahında menekşe miyim?
Karmaşık şiirler ve karikatürleşen düşlerdeyim.
Nakış nakış oluyor fikirlerim ayazlarda
Tan yerine dönüyor yeniden derdim.

Dillendirmeden,
Bedenimin sallanan yatağımda bıraktığı telaşa aldırmadan
O dik yokuşlarda ve o köy yollarında
Geride bırakıp ruhumun kalıntılarını
Bir çift söz söylemek istiyorum!
Sanat yiyicileri savunuyor artık şehri.
Şakaklarımda yalnızca pasak bir şiir
Yalnızlaştırılmış bir kadının gözlerinden fırlayan zeytin dalı feryadını
Niçin özlüyorum?
Gece vakti dolmuş duraklarında
Kaset çalarda biriken özlemler
Hergün aynı beyhude yolu yürümenin nefreti
Sen bunları benden iyi biliyorsun.
O köyden dönüyorsun o dilsiz yamaçlardan asabi eylemleri getiriyorsun,peşi sıra
Ne çiçek ne de boz ninni şayaktan
Ne kırmızı ne mor menekşe dağ başlarından.

Oysa türküler dağlarda ne güzeldi
Şehre varınca artık burjuva plakçalar
Daha kırmızı daha kan çanağı gözler
Kankusturucu nefret beton duvarlarda!
-Bu sefer plakçalarda birikiyor özlem.