Karikatür Şiiri - İbrahim Ünlü

kalp;
çizebildiğim en kötü şekildi.
ve neden floresan bir hüzündü
ateş böceklerinin götlerindeki ışık!
yakılan gazel
küllenen şiir
ve dağılan türkü
ıslak bir coğrafyanın çocukları mıydı?

ağır bir uyku sardı kenti
ve ben kaldırımın her kırık taşına kadar
-elbet de arnavut kaldırımları dahil-
yalnızdım.
öyle yalnızdım ki;
ben bile farkında değildim kendimin...

kalp;
çizebildiğim en kötü şekildi
ve neden ellerinde terlerken avuç içlerim
değişti gecenin müstear adı?
iks'e kadar ulaştı son vakit
veballerimin değişken rakamı...
köstekli zaman
zaruri ölüm
ve serdengeçti bir ömür
alelacayip bir tarzın elemanları mıydı?
dilhiraş bir ayrılık bezedi gecemi
ve ben göklerin yanan bütün yıldızlarına kadar
-elbet de kayan yıldızlar dahil-
duygusaldım
öyle duygusaldım ki;
duygularım bile farkında değildi
gözyaşlarımın tuzluluğundan!