Karıcığım Şiiri - Burhan İşiyok

sen ölünce ben ne yaparım deme
inan ki bir tanem,
sen de ötekiler gibi üç günden sonra unutursun,
belki ilk hafta biraz zor gelir,
sonra;
pazara çıkarsın,
düğüne gidersin,
süslenip püslenirsin,
ilk perşembe akşamı biraz sarsar seni,
birkaç dostla mezarlıkta buluşursun.
sonra onlar da gelmemeye başlar,
sen yalnız kalırsın,
bir Yasin’le kendini teselli eder,
birkaç lokum ve şekerle çocukları,
sonra sana da bahaneler çıkar, beni yalnız bırakırsın
mecburi bir kırkımı verebilirsen verirsin,
sonra kar yağar, üşümekten korkar gelmezsin,
ya da bir misafiri bahane bulursun,
inan ki karıcığım sen bile unutursun,
ilk zamanlar giysilerime, kitaplarıma dokunmazsın bilirim,
hatta her gardırobunu açtığında hüzünlenirsin,
sonra öyle bir zaman gelir,
hepsini ya atar, ya da birine verirsin,
elinde kalsa kalsa duvarda bir resmim kalır,
onu da torunlara, soranlara göstermek için saklarsın,
sonra bir gün bir kaza olur çerçeve düşer fotoğraf yırtılır
onu da çerçeveyi de çöp kutusuna atarsın,
inanki bana karıcığım sen bile unutursun, sen bile.

Sobadaki Şiirler, 2011