Kârda açan güller hayata nasıl direnir,
Hayat çok acımasız güller de bunu bilir,
Kâlbi kırık olan seven seveni bilir,
Sen üzülme kârgülü,
Sen güllerin en güzeli....
Gözündeki yaşlar kirleri siler,
Seven sevdiğini Mevla'dan diler,
Sevilen kurban zalim bıçağın biler,
Sen üzülme kargülü,
Sen güllerin en güzeli.
Birtürlü seviyorum diyemedim,
Sanki dilim lal oldu söyleyemedim,
Hiç kimseyle gönül eyleyemedim,
Sen üzülme kargülü,
Sen güllerin en güzeli.
Kayıt Tarihi : 5.12.2008 07:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Önder Bahçeci](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/05/kargulu-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!