oturdum balkona
......
güneş
nokta nokta sıcaklığını harelemekte güne
görüş açımda camdan yoğrulmuş yükselmiş
dev gökdelenler ve irili ufaklı
kısa binalar
sabahın
yüzüme yüzüme vuran rüzgârın rehaveti ne hoş
ve huzurun esintisi ne latif içime yansıyan
rüzgârda sallanan kırmızı ipte ki kırmızı beyaz
mandallar tatlı bir kontrast yakalamış
üst balkona tırmanmaya çalışan
sarmaşığın yeşiliyle
....
off! efe ya
kucağıma yapıştın
yaşlandıkça daha bir düşgünleştin bana
balkondan düşmeyesin diye beyaz filelerin ardında
cam güzeli gibi oturuyorum
sayende
ve
telefonda iki satır bişi yazmak için
tüylü bedeninin altından üstünden
geçen parmaklarım labirent oyunları
oynuyor aralıksız
ah! bir de tırtıklı dilinle arada bir yüzümü yalamasan
of! ya rezil oluyoruz billahi
karşı balkonda ki karga niye ötüyor sanıyorsun
sana ve bana bakıp
bu savsakların aptal şenliği de olmasa
ne yapardım diyor kesin
uf! efe ya
rezil oldum bak senin yüzünden
kedi sevmez komşulara
ve alacalı kargaya
çek artık yüzümden
ılık ılık balık kokulu dilini
hiç bilmiyorsun ki ah! ah!
balık istemsizliğimi
ah! bu şarkıların güzelliği...
17062024
15:43
Ayşe Uçar
Kayıt Tarihi : 17.6.2024 16:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!