Kargaşa Şiiri - Serdar Alıcı

Nice umutlar köreldi
Nice mecnûnlar laylâsız kaldı
Nice hayatlar söndü
Âşkın ateşi hâlâ yanıyor

Senin beni sevmediğini biliyordum
Senin ellerine başka ellerin değdiğini de biliyordum
Senin gözlerindeki âşk ateşini başkalarının yaktığını da biliyordum
Yine de seviyordum, belki bir umut...

Karmakarışık bir âşkın serüveninde yapayalnız...
Upuzun bitmeyen bir hikâyenin sonu...
Kapkara bir güneşin parlaklığı...
Sevilmediğin birini ölümüne sevmek!

Kıpkırmızı yanakların kararışı...
Masmavi gözlerin bulanışı...
Bembeyaz ellerin kuruyuşu...
Yine de sevmek lâzım!

Peki beni sevmediğini bildiğim hâlde
Seni neden seviyorum, biliyor musun?
Çünkü seni benden başka hiçkimse sevmeyecek!
Niye mi? Kimse yaptıklarına benim dayandığım gibi dayanamaz

Çünkü gözlerinin derinliklerine bakmayı seviyorum
Çünkü bembeyaz pamuksu ellerine dokunmayı seviyorum
Çünkü bana yaptığın eziyetlere dayanmayı seviyorum
Çünkü ben sadece seni seviyorum

Çünkü sevdiğin tarafından sevilmemenin ne olduğunu çok iyi biliyorum
Çünkü sevdiğin tarafından öldürülmenin ne olduğunu çok iyi biliyorum
Çünkü sevdiğin tarafından ezilmenin ne olduğunu çok iyi biliyorum
Çünkü seni çok ama çok seviyorum