Kargaşa Şiiri - Ulvi Koçu

kargaşa
hey karanlık kargaşa
kömürsüz soba
aşsız tencere
yağmursuz, çamursuz iklim...
bu ıslıkların sesi
türküsüz gecedir...
silah sesli akşamdan
soğuk sabahtan,
yaralanır çocuklar
analar sızlar
heyhat kargaşa
heyhat...
gözümün önünde bir bilmece
sürüklüyor hece hece
kağıtsızım,
kalemsizim,
şiirsiz, sessiz...
uykuda ki çocuklar
düşleriyle oynarlar
düşlerinde bir uçurtma
'-ne olur amca'
'-ne olur vurma! '

dirilmiş ölüler
yattıkları yerden
dağları yıkanlar
medet umuyor şehirlerden
zorbaları dindirin, yoksa;
onlar bilir dindirmesini
baskınların gecesinde
kargaşanın ensesinde...
kalk ayağa, kalk
düşmüş yüreğiyle sere serpe
gülümseyen vedasıyla
Metin Göktepe!

kırmızıyım
kırmızıdan daha yaralı
yanık kokusunda,
irkilirim belli belirsiz
bırakma beni
bırakma canımın içi
paramparça yüreğimin hiçi...
kaçışır koynumdan
bir yağmur sesinde
tamda masal arifesinde
tüy bitmemiş yüzünde acılı bir keder
kardeşimsin sen Engin Ceber...

kargaşa
hey fırtınadan kaçan kargaşa!
yazılması tarih olan
bir kalıntıdır şimdi
yaşamı gençliklerinde solan
bozkırların büyüsü
bir oyun güldürüsü
koşarak aralayın
koşarak çocuklar, koşarak
bozkırın renklerini sayarak
bilsem anlatacağım sizede
nasıl söylenir o masallar
o heybetli gecelerden kaçan,
tipilerden rüzgar çalan
bitmiyor hiç
bitmiyor yüzlerce yalan
diznmez zulüm
dinmez işkence
insan, insanlıktan çekilince!
Maraş'ta yanan bebekler
ölümün koynunda emekler
birer diş gıcırtısı
birer silah sesi
yüreği olmayan anlamaz
biz anladık yetmez mi
hoşça kal çocuk
hoşça kal Uğur Kaymaz...

acılı melodiler çağında
rüya melekleri uyandırır;
düş gören serçeleri
kaç şeytan, kaç
bu kez bastığın yanlış taş
katil idamlar
ölüm tutanağında
nedir bu?
bu nasıl bir kargaşa?
'ferman padişahın dağları bizimdir'
aynen söyleyin Deniz yoldaşa!

çaldım mavisini
güzelim gökyüzünün
ört üstünü, ört canımın içi
her masalda anlatılan
yaralı dağların perisi...