Karga İle Eş İnsan Şiiri - Seyfet Bozçalı

Mevlam bana altmış yıl ömür vermiş,
Kargayada bu kadar layık görmüş,
Akıl servetini hesaba katmaz,
Kargayla ölçülür bu aptal insan...

Karga çöplüklerden karnın doyurur,
Dünya nimetleri hep senin olur,
Vahşi aslan bile bir kedi olur,
Onun terbiyesini verirse insan...

Kargayı eş gören, karga zihinli,
Kalbi katılaşmış çürük beyinli,
Hakkı Hakikati görmezden gelir,
Kör, sağır yaşarsa zavallı insan...

Mevlam seni melekten üstün kıldı,
Hakikatı görmen için göz verdi,
Akıl verdi, beyin verdi, el verdi,
Bunu nasıl inkar eder o insan...

Yaşamın kargadan farklımı senin,
Leşler gibi kokar meyhane yerin,
Çöplük kokar ağzın, uyuşmuş beynin,
Toplumun gözünde necis o insan...

Ne yapıp yap Rabbin'e hiç eş koşma,
Gel tövbe et, hakkın yolundan şaşma,
Karga gibi çöplükleri dolaşma,
Sonu çöplük olur be aptal insan...

Karga misali ile haklıyım sanma,
Onun kadar bilen mevlayı anma,
Bunca yaratığı başı boş sanma,
Her şey ona döner bil zalim insan...

Karga beyinliye bu kadar yeter,
Çok yüklenme sıkışır gaga atar,
Seyfet der düşünen insana yeter,
Akıl yoksa beyni ne yapsın insan...