paçamıza karga çamuru sıçramış çok mu
mayın tarlasında
her gün ölen bir kelebektim ya ben
sansar kesiklerine aldırmayan
üstelik sen de gördün ölümün ıslak köşesinde çırpınan kartalı
akşamı haber eden kuşların ötüşünde yalnızlığıma eşlik etmiştin
kızmıştın hani pembe kelepçeli kadınlar bana şeker uzattığında
simsiyah şemsiyeler gölgesinde büyüyor böyle yapay çiçekler demiştim
hangi oyuğa parmak sargılarını dökmüştün
sancılarımı ovmuştun hani:
yengeç ne demiştin
şelale sesinin dinmediği yarda sen arada susuyordun
gece olmuştu tek gözlerin parladığı
yengeç ne demiştin
Kayıt Tarihi : 30.7.2020 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!