Kareli Çarşaf Şiiri - Gizem Gülşen

olmayacak hayallerimi siliyorum yine
dokunmaya çalışırken
bir adamın ait olmadığım kalbine
yazgı diyorum buna
çizgi biraz da
ait olmak da
ait kalmak da
yazılmamış alnımda derinleşen çizgilere
karalanan çocuk yanlarıma istinaden bile
kader de kareli çarşaflarda yazılmıyor zaten
anladım
hele acemi tanrıların ellerinden hiç
çarşafların aklarıyla siliyorum
kaderimin dehlizlerinden damlayan kara gözyaşlarımı
dökülen terler içre ağlıyor
olmayacak tenlerde amini tutmayan dualarım
tek tek ellerimi açıp duları sayıyorum
kutsal kalbimin ışığında
en uzun duayı alıyorum avuçlarıma
ağzımda geceden kalma biraz fısıltı
bendim kalabalık şehrin serseri kızı
suretimde nüshası yazılmayan günahlardan kalan sızı
günahkar diyorum bana
lain biraz da
söylesenize hangi su yıkayacak bu arsızı
ipi kopuk iğneyle dikiş tutmuyor artık zaman
işinin ehli Tanrının eteğinde dilesem de aman
söylesenize hangi yağmur arındıracak bu yüreği ıssızı

kirpiklerimden şiirler sürüyorum
yastıkların unutulan köşelerine
artık çıkmıyor şiirin karası
kirpiklerimin ellerinden
cevizin lekesi tamam da
şiirin lekesi olur mu diyorlar
gülüyorum...

itiş kakış bir valize sığdırıyorum
yarısı yarım hayallerimi
arta kalanlark aynanın karşısında allayıp pulluyorum
olmaması gerektiğinden olmayanları da üzerine atıp
valizi mavi dolaba kapatıyorum
kendimi yorgan boğumlarına gizliyorum
böyle gecelerde daha çok çöküyor olmayanların apırşığı üzerime
ağzıma kadar olmayacaklara gebeyim yine
şiir kusuyorum böyle zamanlarda
şiir üşüyorum
şiir aşeriyorum