Kare Ceketli Adama Şiiri - Uğur Çelik 2

Ben kocaman bir şair oldum baba
Kırmızı kırmızı yandı gözümde lambalar
Hep aydınlığına koştum bıraktığın boşlukta
Sonbahardan, yeşilden kardan kıştan geçtim sonra

Ben kocaman bir şair oldum baba
Beraber diktiğimiz o ceviz ağacının altında
En güçlü kollar hala hep senin kollarındı ama
Usanmadan anlattığın öykülerini tekrarladım sonra

Ben kocaman bir şair oldum baba
Kurmayı hiç beceremediğimiz o hamakta
Yanındayken kaybolduğum bir pazarda
En güzel çiçekleri gördüm de koparmadım sonra

Ben artık kocaman bir şair olmuşum baba
Namazdan sonra duanda, iki gözünün ışığında
Bir sana şımardığım çocuk olduğum için oldum
Hep bana anlattığın bozkırlar da kaldım sonra

Ben artık kocaman bir şair oldum baba
Taştan kaleler yaptığımız uzun dere yatağında
Mor çekirgelerden korka korka büyüdüm
Çalmasını öğrettiğin ıslık çiçeklerini tek başıma topladım sonra

Ben kocaman bir şair oldum baba
Bak sen kadar kocaman oldum işte sonunda
Kaç bayram sabahı sen yoktun diye oldum
Bana ezberlettiğin duayı her gece sıkılmadan okudum sonra

Ben kocaman bir adam oldum baba
Senin istediğinden tam sana benzeyenden,
Bir gün ben de baba olacakmışım gibi oldum
Oturdum kurupta olmayan bütün hayallerimize ağladım sonra

Ben kocaman bir adam olmuşum baba
Ve kalbinden başka delilin kalmadı bana