Kardeştir Bu Şiiri - Alper Gökalp

Karanfil kokulu cigara sarıp
Çay demlenmişiz amcalarımızla,
Kaçağa giderken deli mayınlardan,
Omuz omuza vermişiz,gece sarhoşluğunda,

Ey Namert!
Kardeştir bu,Vur dediğin.

Aynı toprakta boy vermişiz,
Aynı topraklara düşmüşüz.
Gönül gözü ile görmüşüz,
Güneşe aynı türküleri yakmışız,
Bıyıklarımıza tutunamamış korku
Ne de içimizin en derin zindanlarında...

Ey Namert!
Kardeştir bu,Vur dediğin.

Ekmeğimin diğer yarısını verdiğim,
Cenazesini sırtımda taşıdığımdır.
Barındırmamış zerre kadar fitne,
Kabir taşlarımız aynı savaşın tarafındandır.
İşçi ellerimiz,bakire topraklarımızı sürmüş,
Aynı yağmurdan bereketlenmişiz,
Ağırırken tan,hasrete boğulup
Şafakta yine yüzümüze güneş çalmışız.

Ey Namert!
Kardeştir bu,Vur dediğin.

Demire düşer terimiz,döve döve
Çeliğe su vermişiz,ağlaya güle
Emek sofrasından payımıza düşen,
Düşürmemiş bizi,birbirimize.
Aynı hallere çıkar yoksulluğumuz,
Sualsiz,sorgusuz yaşamışız paydamızda,
Atlarımızı sürmüşüz,ak gelinlerimiz üstünde
Asırlardır süre gelen,yiğitçe-namusluca...

Ey Namert!
Kardeştir bu,Vur dediğin.

Biraz dağ sever,yağız-kara kaşlı
Hırçın,kadim,sert yamaçlı
Yüreği bir güvercin,sıcak-ürkek
Biraz ova sever,sarı-burçak saçlı
Sakin,duru,temiz ırmaklı
Yüreği bir şahin,gözü-pek.
Aynı masallarda yaşamışız,
Farklı renklerde çocuklarımız,
Aynı vatanda çoğalmışız...

Ey Namert!
Kardeştir bu,Vur dediğin...

ocak-şubat 2010