Kardeştiler Şiiri - Cihat Şerbetçioğlu

Anadan babadan bir,
kardeştiler.
Döğüşe, sevişe, kalkıp düşe,
büyüdüler.
Paylaşmayı öğrendiler ,
bölüştüler,
acı ortaklığını ağlamaya bölüp,
sevinci çarpımlarda gülüştüler.
Sonra el kızları girdi koyunlarına,
karakoyun oyunlarına bulaştılar.
Eşler elti gemisi,
Kardeşler kayınkardeşler oldu ,
birer görümce, börülce.
Sel aldı ana karnının sıcaklığını,
baba ocağının aşını, alazını.
incir ektiler bahçesine,
Mum diktiler üstüne,
El gemisi yürüdü,
Elti gemisinde boğuldu gözümün çiçekleri.
Şimdi yalnızlık harmanında,
öğütülmek için değirmendeler.
Un olup ekmeğe,
ekilmedikleri toprakta yeşerecekler.