Kardeşlik üzerine Şiiri - Ali Alper Durmuş

Kardeşliğe karşı beslenen su i zan
İçten içe büyür diken mı gül mü?
Fitne ateşiymiş araya sızan
Gönülleri örten perde mı tül mü?

Hasedler adavet kin ekiyorlar
Sevgi besleyince tez söküyorlar
Dostça uzanan eli büküyorlar
Düşman olun diyen bizden mı el mi?

Her daim küs kalın diyorlar
Kini ekin kini bulun diyorlar
Birbirinizden uzak olun diyorlar
Muhabbet bitiren yılan mı dil mi?

Beraberlikten güç olur biliyorlar
Birleştik mi hemen bölüyorlar
İçimizden sevgiyi siliyorlar
Gönül yangın yeri duman mı kül mü?

Düşman giyiyor mümin mintanı
Çok seviyorlar arkadan satanı
Tuzağa düşme haa geç imtihanı
Algıya yerleşen birleş mi böl mü?

Alkış tutar mı hiç sevenler zulme
Sevmiyor kardeşim ne olur deme
Divanedir gönül bir tebessüme
Bağlar oluşturan sevgi mi zul mü?

Sev ne olursa olsun kardeşini sev
Sevenler birleşir olur koca dev
Sevmeyenler kurda kuşa oldu av
Hep beklediğimiz özlemli hal mi?

Çevirelim tuzakları tersine
Bakmayalım bugün gerisine
Bakalım âtide büyük resime
Gönlü coşturan rüzgar mı yel mı?

Birleşelim de olalım kale
Bozmasın bizi herhangi hile
Kırkbir tane oyun kursalar bile
Ahenk bulduğumuz mızrap mı tel mı?