Kardeşlik Şiiri Şiiri - Cumali Balıkçıoğlu

KARDEŞLİK ŞİİRİ...

İnsanların kardeşliğini sevdim
Su kadar berrak, ekmek kadar sıcak.
Öyle içten, öyle yalansız.
Selam ün aleyküm
Ve aleyküm selam gardaş
Deyişini sevdim
Dağlar arkasında kalmış köylerin…

Gözden ırak ateşler yakıldı.
İnsanlar evlerini,
Anneler çocuklarını,
Kadınlar sevdiğini kaybetti.
Ben seni kaybettim güllüm
Ellerimi tutan ellerini
Gözlerime bakan gözlerini
Ben seni kaybettim bu kavgada…

Bir hiç uğruna, bir dil farkına.
Yani kısacası, sen Türkçe.
Ben Zaza’ca konuştuğum için.
Sen Kırcaali’de,
Ben Adıyaman’da doğduğum için.

Oysa nüfus cüzdanlarımız aynıydı.
İnandığımız kitap,
Yaşadığımız şehir,
Çalıştığımız fabrika.

Herkes bir şey kaybetti.
Ben seni kaybettim güllüm!
Ellerimi tutan ellerini
Gözlerime bakan gözlerini,
Düşlerimin ağlayan çiçeği
Ben seni kaybettim bu kavgada...

Alevi- Sünni’sine bakmadım ozanların.
Ayırmadım şiirini türküsünü
Birini diğerinden çok sevmedim
Ne kadar sevdimse, Fatih Kısaparmak, necip fazıllı.
o kadar çok sevdim
Ahmet kayayı, Nazım hikmeti, Ahmed Arif’i…

Şehirlerin kardeşliğini sevdim
Rize çayını Urfa’ da
Antep fıstığını Aydın’da
Diyarbakır karpuzunu
Boğaziçi akşamlarında sevdim İstanbul’un..

Erzincan tulumunu Ankara’ da
Ayvalık zeytinini
Karlı bir Kars kapı sabahı
Erzurum’ da sevdim...

Karlı dağlarını sevdim, mavi denizlerini…
Afyon’da patates, Mersin’de portakal.
Çelikhan’da elleri tütün kokan
Şirin köy kızlarını sevdim bu ülkenin…

Bu kardeş kavgasından gayrı
Her şeyini çok sevdim,
Ama her şeyini…

En çokta,
İç milliyetçiliklere inat
Çanakkale’deki ulusal duruşunu,
O ölümüne kardeşliğini
Sevdim bu ülkenin…
O ölümüne kardeşliğini…

Cumali Balıkçıoğlu…
…