Kardeşlik özlemi Şiiri - Bedran Yoldaş

Her günün sonunda
Kıyametimizin nevalesi
Nerde diye bağdaş kurar
Ayamızda izdüşümleri katran katran
Birikir
Zencefil tadında yoğunluğun
Kadranı yukarı doğru bir çırpıda
Zıplarken
Içimizdeki kasvet

Düş çınarının eğilmeyen dallarına
Abanan cehalet
Zamansız çalarken kapımızı
Gönlümüzün derinliklerinde haps olunan
Zifiri mi zifiri kötülük
Bir bir dökülmeli

Iki yakamız bir araya  gelmez
dicle ve firat gibi
Bereketli topraklarda yetişmeli
Vuslat  yoksa
Iki yakamız bir araya gelmez

Icimizdeki sönmeyen ateşi
Nemrudun askerleri gibi gark etmeliyiz
Sinemizdeki denize sinsice kök salan nefreti

Kardeşlik tohumları ekilmeli
Çorak topraklarda serap gibi

Alevlerde acmali gonca guller
Turi sinada karsilik bulmali
Kutsamali yüreğinde filizlenen
Aşkı