Kardeşlik Kasidesi Şiiri - Necibe Çetinkaya

--. -- -- /-- . -- -- /-- . -- -- /-- . --

KARDEŞLİK KASÎDESİ

Hesretinden yandı bağrım köz menem sûzân menem
Âzerî'yem hem de Türk'em öz menem cânân menem

Âteşin kentinde könlüm şehr-i rüzgâr merhabâ
Baş şeherden gelmişem men en gözel mihmân menem

Sen hazâr'ımsın Tuna'msın yaslı her dem mâviler
Aşkının lütfûna mazhâr
yüzdüğün ummân menem

Mâh cemâlin al kanından hârelenmiş parlıyor
Ey asil Türk ey gururum bayrağan gurban menem

Koş küheylan Gence'den koş dağların ardında yâr
Her tuzâğın çemberinden kurtulan ceyrân menem

Korkmıram kalleş çakaldan çünkü bozkurttur soyum
Sen beyazsan men kızıl gül ülkü men Tûran menem

Yok mehebbet sensizem yâr hep düşürsen yâdıma
Men kimî dîvâne yohtur gardaşın yârân menem

Sen düşersen kollarımdan Nahcıvan Tebriz üşür
Dilde fîgânlar coşarken harlanan külhân menem

Şehriyâr'dan Bahtiyar'dan söyle Yûnus'dan kelâm
Gencevî'den Şîrvanî'den söz eden hayran menem

Sen muhannet yağmurundan ıslanırken dem-be-dem
Bağda bülbül meşk eder ah! inleyen giryân menem

Kimse bilmez kimse duymaz kartalın feryâdını
Sabrı gökler gönderirken vird eden ihvan menem.

Vuslatın sînemde fîrar yokluğun volkan kimî
Düşlerim sensiz donarken titreyen üryân menem

Bin dokuzyüz onsekiz kırdın esâret zincirin
Beklemek yok durmak aslâ asra şâyan kan menem

Haydi gardaş haydi davran ulduz ol düş göksüme
Bayrağın destan yazarken şâ hidin bürhân menem

Sen yarımsan sen kanımsan senden ayrılmaz bu cân
Kim ki yan gözlerle baksın bilki baş düşmân menem

Yıldırımlardan kanat tak gel ürek feryâdıma
Gözlerem âh yâr kimî men özleyen sultân menem

Öyle bir aşksın ki cânân kıskanır hicrân bile
Gül senin bülbül menimdir âşiyân bağbân menem

Gülbahârım mihrümâhım
sensiz geçmez günlerim
Elvan elvan her çiçekten toplanan reyhân menem

Tar kopuz bendir çalarken oynaram bar gaytağı
Savrulur yaslar kederler ağlayan handân menem

Tut elimden tut ki görsün cümle âlem kimmişiz
Milletim bir Türk soyumdur en böyük kervân menem

fâilâtün/fâilâtün/fâilâtün/fâilün

NECİBE TAŞKIN.ÇETİNKAYA