Kardeşlik Şiiri - Ertuğrul Cengiz

Haram tatlı gelirdi,
Bahçelerden erikler, kayısılar yolardık,
Sahibinin onayı yoktu belki ama o evin çocuğu da bizimleydi,
Aslında ev bizim bahçelerde bizimdi.
Tel örgülü duvarlar, bize aman vermese de,
Her seferinde girmek için bir yolunu bulurduk,
Tabi İşler hep iyi gitmezdi,
Bazen Ayşe teyze çıkar, avazı çıktığı kadar bağırırdı,
Şimdi o hakkını nasıl öderim bilmiyorum.
Beraber kaçarken birimiz düşsek, diğerinin yüreği sızlardı,
Filmler den öğrenirdik kardeşliği, hepimiz kahramandık,
Annelerimiz ayırmazdı bizi
Haset etmez, kin gütmezdik,
Takvimler değişti, büyüdük artık
Ahmet mühendis oldu, Hasan öğretmen,
Bahçelerde sınır yok, yerini yüzler aldı,
Buyur edilsen de, ayakların gitmiyor,
Meğer o günler en güzel günlerimizmiş.
Kayısıların tadında dost elini özledim.