Kardeşlik Şiiri - Ahmet Volkan Tosun

Çiçekçi kız bağırır,
“Güneş dolu sepetim! ”,
Ardında gölge gibi,
Beş yaşında bir yetim.

Görmeyen kardeşine,
Gördüğünü anlatır,
Bazen anlamak için,
Gözlerini kapatır.

Ne kadar acıksa da,
Hiç kimseye söylemez,
Kardeşi doysun diye,
Kendisi yemek yemez.

Bakmaz güzel şeylere,
Önemsemez güneşi,
Görmezden gelir o da,
Görmeyince kardeşi.

İstemez altın kolye,
Yeter, taştan bileklik,
Bütün her şeyden öte,
Onun için kardeşlik.

(19 Temmuz 2008 15.48)