Kardeşliğe Mektup (5) Şiiri - Fevzi Güle ...

Babam!
Babamı Kaybettim; Kardeşlik.
O Öldü!
Ulu bir çınar devrildi gözlerimin önünde.
Dallarım kırık
Boynum eğik kaldı Kardeşlik.
En küçük yapraklarım dahi kıpır kıpır
Gözlerimde ki yaş akıyor doğrundan yüreğime
Ve yüreğim dahi bağırıyor; baba baba diye...
Çağlıyorum Kardeşlik, Durduramıyorum.
Boşuna bilmekteyim.
Lakin ağlıyorum.
Kimse görmesin diye geceleri ağlıyorum.
Değiştim, Durdum, Duraklama devrindeyim.
Sağ cenahta bir osmanlı sadrazamı
solda yeniçeri edası.
Ağırım ve sinirliyim Kardeşlik
Sanırsın dünyayı durduruyorum ellerimde
Bir yükki omuzlarımda durdurmakla kalmayıp
Eziliyorum altında.
Sadece Beethoven'in hüzün tınılarını duyuyorum
Sağır kulaklarımda
Ya gözlerim,
Son dalışta yanlız bırakılan kör dalgıç benzerim.
Ölmedi diyorum bazen.
Şimdi gitsem o ulu çınar karşımda.
Bir dalı boynumda, diğeri ruhumda
Sarıp sarmalayacak benliğimi.
Oğlum diye basacak bağrına...
Küçük bir çocuğun kandırılışı
Oynanan oyunun ardındaki
itiraf edemeyişin korkaklığı içinde kaldım.
Ne evine gidebiliyorum.
Ne ziyaretine. Yolundan dönüyorum.
İsyan değil bu yaradana.
Yüzümden kaydı gitti son nefesi
Titreyen ellerimle kapattım; gözlerini.
Bilmezmiyim!